Avonturier Wilco van den Akker terug in Nederland na filmexpeditie
Avonturier en filmer Wilco van den Akker is weer terug in Nederland na een bijzondere en zeer zware expeditie in Alaska. Na weken van afzien heeft de oud-commando zijn gezin weer in de armen gesloten. Het doel van zijn reis was het maken van een documentaire van één van de meest zware en gevaarlijke human powered winter adventure races, een in Alaska zeer populair hiking event, dwars door de ruige en winterse natuur in dit werelddeel. Hij heeft daarvoor van de organisatie de exclusieve rechten gekregen.
Wilco reageert heet van de naald, direct nadat hij weer voet op Nederlandse bodem heeft gezet:
‘De expeditie ging totaal niet zoals verwacht, maar dat is dan ook gelijk het mooie eraan. Een expeditie is pas een expeditie als er iets mis gaat.
Ik heb me optimaal voorbereid op de barre winterse omstandigheden die in deze tijd van het jaar de regel zijn in Alaska. Wat schetste mijn verbazing toen bleek dat er over een groot deel van het traject geen sneeuw lag? Dat maakte dat het rijden op een sneeuwscooter met een grote slee erachter flink tegenviel. Die dingen zijn bedoeld als vervoermiddel in de sneeuw; op de droge grond is er niet mee te manoeuvreren. Omdat ik zoveel bagage bij me had, was lopen geen optie. Ik ben talloze keren van de scooter afgevallen, het ding is een aantal keren omgerold, ik ben in een rivier gevallen en kreeg pech onderweg.’
Wilco is volledig solo de deelnemers aan het hiking event vooruit gereisd om het traject te verkennen. Hij vertelt: ‘Toen de deelnemers er eenmaal waren, kon ik ze niet bijhouden op de scooter vanwege de onwinterse omstandigheden en het feit dat ik minder ervaring heb dan de meeste locals. Ik was erg bezig met mijn eigen gevecht om vooruit te komen, wat keihard werken was. Soms heb ik moeilijke en gevaarlijke beslissingen moeten nemen om door te kunnen gaan. Niet zelden waren dit risico’s waarmee mijn hele expeditie op het spel kwam te staan. Behalve dat ik persoonlijk gevaar liep, had ik hierbij ook al mijn materiaal ter waarde van € 20.000,- kunnen verliezen. Desondanks heb ik gelukkig toch genoeg prachtige, spectaculaire filmbeelden kunnen schieten van de race en is de documentaire, en daarmee de expeditie, een groot succes!’
Bron: Nieuwsbank
Avonturier en filmer Wilco van den Akker is weer terug in Nederland na een bijzondere en zeer zware expeditie in Alaska. Na weken van afzien heeft de oud-commando zijn gezin weer in de armen gesloten. Het doel van zijn reis was het maken van een documentaire van één van de meest zware en gevaarlijke human powered winter adventure races, een in Alaska zeer populair hiking event, dwars door de ruige en winterse natuur in dit werelddeel. Hij heeft daarvoor van de organisatie de exclusieve rechten gekregen.
Wilco reageert heet van de naald, direct nadat hij weer voet op Nederlandse bodem heeft gezet:
‘De expeditie ging totaal niet zoals verwacht, maar dat is dan ook gelijk het mooie eraan. Een expeditie is pas een expeditie als er iets mis gaat.
Ik heb me optimaal voorbereid op de barre winterse omstandigheden die in deze tijd van het jaar de regel zijn in Alaska. Wat schetste mijn verbazing toen bleek dat er over een groot deel van het traject geen sneeuw lag? Dat maakte dat het rijden op een sneeuwscooter met een grote slee erachter flink tegenviel. Die dingen zijn bedoeld als vervoermiddel in de sneeuw; op de droge grond is er niet mee te manoeuvreren. Omdat ik zoveel bagage bij me had, was lopen geen optie. Ik ben talloze keren van de scooter afgevallen, het ding is een aantal keren omgerold, ik ben in een rivier gevallen en kreeg pech onderweg.’
Wilco is volledig solo de deelnemers aan het hiking event vooruit gereisd om het traject te verkennen. Hij vertelt: ‘Toen de deelnemers er eenmaal waren, kon ik ze niet bijhouden op de scooter vanwege de onwinterse omstandigheden en het feit dat ik minder ervaring heb dan de meeste locals. Ik was erg bezig met mijn eigen gevecht om vooruit te komen, wat keihard werken was. Soms heb ik moeilijke en gevaarlijke beslissingen moeten nemen om door te kunnen gaan. Niet zelden waren dit risico’s waarmee mijn hele expeditie op het spel kwam te staan. Behalve dat ik persoonlijk gevaar liep, had ik hierbij ook al mijn materiaal ter waarde van € 20.000,- kunnen verliezen. Desondanks heb ik gelukkig toch genoeg prachtige, spectaculaire filmbeelden kunnen schieten van de race en is de documentaire, en daarmee de expeditie, een groot succes!’
Bron: Nieuwsbank
Reacties
Een reactie posten