Het blinkt aan de buitenkant. De groep word geprezen voor de goede samenwerking. Voor de buitenwereld ziet het er heel gezellig uit. Maar is het echt zo gezellig? Ze borrelen en drinken ook nog altijd met elkaar op de vrijdagmiddagen. Althans zo lijkt het ook. Maar men ziet die ene werknemer die er bijna nooit is, niet. Die hoort ook in de groep maar is er vaak niet, en niemand die het ziet. Of wil men het niet zien? Veel mensen om je heen en toch eenzaam zijn. Mensen praten er niet over maar het komt toch vaak voor. Die ene suffe wordt niet gezien en wordt stil genegeerd. Het is niet duidelijk hoe mensen hiermee omgaan. Het is ook niet duidelijk of mensen zich hier wel bewust van zijn. Maar men houd bewust of onbewust de eenzaamheid van die ene in stand. Mensen kiezen allemaal voor die veilige gezellige sfeer zonder problemen. Ze kijken weg en negeren het geroep naar aandacht van die ene die buiten de kudde lijkt te vallen. Net als een kudde buffels die de allerzwakste achterlaat voor de roofdieren.
Reacties
Een reactie posten