Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in
de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht.
Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na
Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in
de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel
Latijns-Amerika.
Allerzielen
Op Allerheiligen en Allerzielen wordt in de rooms-katholieke
kerk gewezen op de thema's sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De
voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond,
die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Allerheiligenavond wordt in
het Engels Halloween of "All Hallows eve(ning)" genoemd. In Engeland
heeft Halloween zich als wereldlijk feest, los van Allerheiligen en
Allerzielen, sinds de zestiende eeuw verder ontwikkeld en van daaruit verder
verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te
maken.
Geschiedenis
Een gedenkdag op 2 november voor alle gestorven
kloosterbroeders werd in de tiende eeuw door abt Odilo van Cluny ingesteld. In
de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als
feestdag voor alle gelovige zielen.
Rooms-katholiek feest
De rooms-katholieke kerk leert dat de zielen van de overleden
gelovigen in meer of mindere mate zondig zijn. Ze bevinden zich in het vagevuur
en wachten op hun loutering om voor God te kunnen verschijnen en in de hemel te
worden opgenomen. Bemiddeling en voorbeden van de levende gelovigen kunnen
helpen de schulden van de doden te verlichten en hun tijd in het vagevuur te
verkorten. Met hun gebed kunnen de levenden eveneens aflaten verkrijgen voor
hun eigen zonden.
De gebruiken die zich rond deze geloofsleer hebben
ontwikkeld, zijn talrijk
Naast het bijwonen van missen, deelname aan processies,
bidden en het branden van kaarsen behoren kerkhofbezoek en versiering van
graven met (witte) bloemen tot de plechtigheden.
Het eten van zielenbroodjes door de nabestaanden en het
uitdelen daarvan aan armen is lange tijd een onderdeel van het Allerzielenfeest
geweest. Elk (al of niet onder gebed) gegeten broodje betekende de verlossing
van een zieltje. Deze brooduitdeling was een belangrijke vorm van kerkelijke
armenzorg.
De gebruiken rond Allerzielen hebben ook aanleiding gegeven
tot verteltradities. Verhalen over de tijdelijke terugkeer van doden, lichtjes
die daarbij de weg moesten wijzen, klokluiden en gekruiste bosjes stro op
graven als afweer tegen het kwade, zijn daar voorbeelden van.
Samen met de gebruiken thuis en op kerkhoven geven ze
inzicht in de individuele geloofsvoorstellingen die vaak nog tot in de
twintigste eeuw leefden
Bijna iedereen in België zet grote potten chrysanten op de
graven van familieleden. Het grijze kerkhof wordt een kleurige bloemenzee. In
Midden en Zuid-Amerika wordt Allerzielen uitbundig gevierd. Hele families gaan
naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven met
bloemen en slingers.
Muzikanten maken muziek, priesters houden preken. De hele
dag is het een gezellige boel op de begraafplaats. Het feest sluit aan bij een
oude traditie: je moet goed zorgen voor de geesten van de doden. Zo laat je
zien dat die er nog gewoon bij horen. Misschien feesten ze zelfs wel mee.
In de protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd,
omdat ze de leer van het vagevuur ontkent. Het vagevuur zou je volgens de
katholieke leer kunnen omschrijven als het voorportaal van de hemel, hier
moeten de zielen afwachten of ze naar de hemel gaan of naar de hel. In het
vagevuur zijn wel kwellingen maar niet zo heftig als in de hel want daar is de
duivel de baas en je gaat naar de hel als je ziel niet meer te redden is om je
toch wel heel erg slecht bent geweest op aarde.
Bron: Wereld Feesten Almanak
Reacties
Een reactie posten