Op de grens van Irak en Iran. Alsof er in dat gebied niet genoeg ellende door oorlog is geweest. Ik vind het erg voor mensen die hierdoor overvallen worden. Dan ben ik blij dat ik in een gebied mag wonen waar het niet voorkomt en voel ik me dubbel gezegend. Maar het zijn er zoveel dit jaar geweest. Soms vraag ik me af waarom. Het is zo onverwacht en zo naar. De beelden van huilende mensen op de tv kun je bijna niet vergeten. Mensen zijn vaak letterlijk alles kwijt. Ik merk bij mezelf dat ik zit te duimen en te juichen als ze weer iemand levend uit puin hebben gehaald. Mijn gedachten zijn vandaag bij de arme mensen in dat getroffen gebied.
Reacties
Een reactie posten