Klassen barsten uit hun voegen


Opmerkelijk nieuw was voor mij vanmorgen dat de klassen op de basisschool steeds groter worden. Het wordt dan weer als vroeger. Ik herinner me dat ik in klassen met veertig tot vijfenveertig leerlingen heb gezeten. We zaten in rijen achter elkaar en alleen de lievelingen van de juf, die voor in de klas mochten zitten, kregen de meeste aandacht. Of ze nou slim of dom waren. Het waren kinderen van rijken of kinderen van de inspecteur van onderwijs en dan had je recht op de meeste aandacht. De rest moest het zelf of met elkaar doen. Gelukkig kwamen er kleinere klassen en gingen leerkrachten anders denken. Maar natuurlijk ook omdat leerlingen die altijd achter in de klas zaten en de minste aandacht kregen toch nog leerkracht konden worden. Dat schrijf ik omdat ik vind dat het zo is en ik een ervaringsdeskundige hierin ben. Maar dat ter zake. Het gaat wat betreft de grootte van de klassen weer de slechte kant op. Het zijn nu klassen van zesentwintig tot dertig leerlingen. Wat krijg je daardoor? Weer te weinig aandacht voor bepaalde kinderen. En aangezien een leerkracht nu ook zoveel neventaken heeft is dat een slechte zaak. Elke leerling hoort aandacht te krijgen of ze nou heel goed of niet goed kunnen leren. Dus hier moet wat aan gedaan worden. Ik vind het goed dat leerkrachten in actie komen. Ik hoor de laatste tijd meer voor het geld in de nieuwsberichten en hoop dat ze ook zullen knokken voor kleinere klassen en meer gekwalificeerd personeel.

Reacties