Een aanrijding voor je deur.

Sta ik in de keuken te koken rond de middag. Hoor ik opeens een harde knal, klap of bonk. Hoe je het maar ook het beste kunt noemen.Mijn zoon stormt naar beneden.                         "Ma, er is een kind aangereden. Hij vloog de lucht in.”           Ik schreeuw spontaan dat hij 112 moet bellen. Maar dat hebben waarschijnlijk nog meer mensen gedaan want ik zie ook mensen naar de plek toe rennen. Een man pakt zijn jas uit de auto om het slachtoffer toe te dekken.                         Mijn hemel. Dat dacht ik echt op het moment. Wat erg.           Weer een paar mensen die in spanning in het ziekenhuis zullen zitten vandaag. Ongeruste en verdrietige mensen. Weer een verkeersongeluk. Het verkeer! Fijn dat het er is hoor.     Maar voor sommige mensen wordt het zo een routine.             Ze blijven onder welk omstandigheid dan ook met dezelfde snelheid rijden. Het was op een kruising. Vlakbij een zebrapad. Daar kun je toch wel je vaart verminderen denk ik. Gezien de tijd kwam die jongen of dat meisje uit school. Een jaar of 15 - 16. Slik! Mijn kinderen gaan ook elke dag naar school met de fiets en ik houd niet op om elke dag tegen ze te zeggen dat ze voorzichtig moeten zijn. Stop even ook al heb je voorrang want er zijn een paar van die automobilisten die roekeloos rijden. Net mollen zijn het. Enfin. De verwondingen van het slachtoffer schijnen mee te vallen. Het was minder erg dan het leek. Gelukken voor hem of haar en ook voor familie.

Reacties