Het wonder "Skype"
Met je ouders die aan de andere kant van de oceaan wonen kunnen praten en elkaar zien. Dat is voor mij een wonder en de grootste schat. Ik herinner me nog de jaren 80 toen ik met mijn familie emigreerde naar Nederland. Mijn adressenboekje was vol met adressen van mensen met wie ik had afgesproken om met elkaar te corresponderen. De eerste maanden ging het goed en na een jaar had ik met niemand meer contact. Het bleef bij een kaartje met de kerst en op verjaardagen. En geleidelijk kwam ook daar een eind aan. Natuurlijk leer je intussen in het nieuwe land andere mensen kennen en voordat je het zelf in de gaten hebt ben je de oude vrienden vergeten. Net zoals ze jou zijn vergeten omdat ze zijn doorgegaan met hun leven.
Als je het tegenwoordig ziet. Mijn kinderen hebben 5 jaar in het buitenland gewoond en hebben daar een vriendenkring opgebouwd waar ze nu nog steeds contact mee hebben ondanks dat wij weer in Nederland wonen. Ze appen en Skypen erop los. Ze hebben nieuwe vrienden maar de oude zijn er nog. Maar ach, elke tijd heeft natuurlijk leuke dingen. Op de luchthavens zie je tegenwoordig minder huilende mensen die afscheid van elkaar nemen. Nu zegt men tegen elkaar: "We Skypen later".
Vandaag ben ik met de volgende schilderopdracht gestart. Ik heb er weer zin in.
Met je ouders die aan de andere kant van de oceaan wonen kunnen praten en elkaar zien. Dat is voor mij een wonder en de grootste schat. Ik herinner me nog de jaren 80 toen ik met mijn familie emigreerde naar Nederland. Mijn adressenboekje was vol met adressen van mensen met wie ik had afgesproken om met elkaar te corresponderen. De eerste maanden ging het goed en na een jaar had ik met niemand meer contact. Het bleef bij een kaartje met de kerst en op verjaardagen. En geleidelijk kwam ook daar een eind aan. Natuurlijk leer je intussen in het nieuwe land andere mensen kennen en voordat je het zelf in de gaten hebt ben je de oude vrienden vergeten. Net zoals ze jou zijn vergeten omdat ze zijn doorgegaan met hun leven.
Als je het tegenwoordig ziet. Mijn kinderen hebben 5 jaar in het buitenland gewoond en hebben daar een vriendenkring opgebouwd waar ze nu nog steeds contact mee hebben ondanks dat wij weer in Nederland wonen. Ze appen en Skypen erop los. Ze hebben nieuwe vrienden maar de oude zijn er nog. Maar ach, elke tijd heeft natuurlijk leuke dingen. Op de luchthavens zie je tegenwoordig minder huilende mensen die afscheid van elkaar nemen. Nu zegt men tegen elkaar: "We Skypen later".
Vandaag ben ik met de volgende schilderopdracht gestart. Ik heb er weer zin in.
Reacties
Een reactie posten